جامعه پزشکی یائسگی مردان را تأیید می کند. (بخش دوم)

همان طور که از نظر آماری تعداد معنی داری از زنان مشکلات فیزیکی کمی را در یائسگی تجربه می کنند، آمار، نشان دهنده تعداد معنی دار از مردانی است که در زمان یائسگی، از مشکلات جدی رنج می برند. حتی در این صورت هم، گروهی از متخصصین در پزشکی قبول ندارند که یائسگی مردان توصیف دقیقی از تجربه مردان در میانسالی است.
 
در نوامبر ۱۹۹۲ مجله مشهور انجمن پزشکی امریکا (JAMA) مقاله ای از اندرو آ. اسکول نیک چاپ کرد، تحت عنوان، «آیا یائسگی مردان واقعی است یا اینکه فقط یک عذر است؟» او در مقاله خود عنوان می کند که انتقاد به برچسب «یائسگی مردان» به خاطر رفتار عجیب بعضی مردان میانسال در دوره به اصطلاح «بحران میانسالی» در حال جلب محبوبیت است».
 
دکتر کریستوفر لانگ کوپ ، استاد زنان و زایمان و پزشکی در مرکز پزشکی دانشگاه ماساچوست در مقاله JAMA می گوید: «به هر حال، تغییرات در مردانی که به دوره سالخوردگی می رسند، وجه اشتراک چندانی با تجربه زنان در یائسگی ندارد». طبق گفته دکتر لانگ کوپ: «بحران میانسالی در مردان، تصویر مشابه یائسگی نیست».
 
براساس آنچه که دکتر کرن شاو در بحث با همکاران پزشکش مطرح می کند، «امروزه اغلب پزشکان باور ندارند که بحران میانسالی مردان اساسی فیزیکی دارد و آن را با همان رویکردی که ده ها سال پیش در یائسگی زنان به کار می بردند (یعنی روان درمانی و داروهای ضد افسردگی) درمان می نمایند».

با وجود این، فهم جامعه پزشکی از یائسگی مردان دستخوش دگرگونی است. بعضی پژوهشگران معتقدند که تستوسترون ممکن است در تحریک اعصاب و ماهیچه هایی که نعوظ را در مردان ایجاد و حفظ می کند، اهمیت داشته باشد؛ البته هنوز در جستجوی ساز و کار دقیق آن هستیم. دکترکیزر، استاد دانشکده پزشکی دانشگاه سنت لوئیس می گوید: «اطلاعات ما درباره فرستادن موشک به ماه، بیش از نهم فیزیولوژی نعوظ است. به نظر می رسد که تستوسترون، احتمالا از طریق مقدار زیادی از سایر انتقال دهنده های عصبی -که بیشتر آن ها را هنوز شناسایی نکرده ایم - تنظیم کننده اصلی باشد».
 
همانند بسیاری از جنبه های طب پیشگیری، ایالات متحده در بررسی یائسگی مردان عقب تر از سایر کشورها است. تاکنون در بریتانیای کبیر و اروپا، هم در مقالات پزشکی و هم کارهای بالینی، توجه زیادی به یائسگی مردان معطوف شده است.
در دهه ۱۹۸۰، هنگامی که پژوهشگران درگیر این بحث بودند که آیا مردان هم افت معنی دار سطوح هورمونی را تجربه می کنند یا نه؟ پزشکان انگلیسی استفاده از هورمون ها را - جهت درمان مردانی که نشانه های کمبود تستوسترون را داشتند - شروع کرده بودند.

دکتر جان موران از مرکز مراقبت های هورمونی در لندن و یکی از اولین مطرح کنندگان یائسگی مردان، روشن کرد که مردان نیز در میانسالی همانند زنان در یائسگی، بسیاری از آشوب های هیجانی را هنگام افت سطوح تستوسترون تجربه می کنند. براساس مشاهدات دکتر موران، «اغلب مردان افسhttps://rasekhoon.net/article/show/108570/ردگی خفیفی را تجربه می کنند که کاملا شبیه نوعی است که در زنان می بینیم. با درمان تستوسترون، افسردگی برطرف شده، زودرنجی آن ها کاهش یافته و شادتر و راضی تر می شوند».
 
در ۱۹۹۰ پزشک انگلیسی دیگری به نام دکتر مالکوم کاروترز، در لندن یک کلینیک درمانی جهت ارائه جایگزین هورمونی به مردان، دایر کرد. دکتر کاروترز مدعی نتایج چشمگیری در درمان افسردگی مردان، فقدان سائق جنسی و هیجانی، ناتوانی و تصویر ضعیف از خویشتن است. حتی یکی از نمایندگان سرشناس مجلسی به خدمات ملی بهداشتی انگلستان پیشنهاد کرد که درمان جایگزینی تستوسترون را در دسترس همه مردان مسن قرار دهد.
 
بسیاری از پزشکان در اروپا، کلینیک های اندروپاز دایر کرده اند که ترکیب های متعددی از درمان جایگزینی هورمون، شامل تجویز تستوسترون را ارائه می کنند. دکتر جنزمالر ، پژوهشگر دانمارکی، یائسگی در مردان و تغییرات همراه با آغاز افت هورمون ها در آنان را بررسی کرده است. او دریافت که اکثریت بالایی از مردان با سطوح کاهش یافته تستوسترون، دچار فقدان میل جنسی، اشکال در ایجاد و حفظ نعوظ، و احساس عدم رضایت جنسی شده اند. اوخاطرنشان کرد که مردان، خستگی، افسردگی، زودرنجی، دردهای مختلف و کوفتگی عضلات را بیشتر گزارش داده اند.
 
یکی از اولین متخصصان پزشکی مردان، در امریکا که یائسگی مردان را مورد توجه قرار داده، دکتر ابری م. هیل نویسنده «ویروپاز / اندروپاز» است که می گوید: «با این که در ابتدا آن را باور نداشتم، ولی اکنون تجربة من متقاعدم ساخته که اغلب مردان دستخوش حالتی می شوند که می توان آن را یائسگی مردان نامید و مردان بسیاری به شدت و بی جهت از آن رنج می برند، زیرا به اطلاعات مورد نیاز برای فهم نشانه هایشان دسترسی ندارند».
 
دکتر هیل، پزشک پرکار که سال در زمینه درمان خصوصی فعالیت دارد از وجود نشانه های مشترک بین بیماران مرد در سنین چهل و پنجاه سالگی دچار تعجب شده و می گوید: «آموزش های پزشکی در یافتن رابطه بین نشانه های فیزیکی در مردان و دوره بروز آن در زندگی، به من کمکی نکرده است. هنگام مطالعه مقالات پزشکی جهت کسب اطلاعات درباره تغییرات میانسالی در مردان، چیزی در این رابطه پیدانکردم. علم پزشکی درباره تغییراتی که مردان به طور مشترک در میانسالی تجربه می کنند و من شخصا شاهد آنها بوده ام، هشیارانه سکوت اختیار کرده است».

دکتر هیل پس از بررسی تعداد زیادی از مردان میانسال چنین نتیجه می گیرد: «یائسگی مردان وضعیتی است که همه مردان اعم از متأهل و مجرد، همجنس گرا و غیرهمجنس گرا را متأثر می کند. در مقاله های علمی، پیشنهادی برای مصون ماندن مردان (علی رغم جهت گیری یا موقعیت ارتباطی شان، در مقابل نشانگان ویروپاز / اندروپاز) مشاهده نکرده ام».
 
دکتر مارشال ای. نوئل، رئیس مرکز بهداشت زنان در کانتربری می گوید: «به عنوان یک متخصص زنان از بیمارانم دلواپسی های زیادی را نسبت به یائسگی مردان شنیده ام؛ علی رغم آموزش های بسیاری که درباره جنبه های مربوط به یائسگی زنان دیده ام، اغلب اوقات تنها کاری که می توانم انجام دهم ابراز همدردی با احساسات بیمارانم می باشد». خود دکتر نوئل پس از رسیدن به این مرحله از زندگی و تجربه دست اول بسیاری از نشانه های یائسگی مردان نتیجه می گیرد، «برای سازگاری موفقیت آمیز و با وقار به سوی پیری رفتن، فهم یائسگی برای هر دو جنس الزامی است».
 
مطالعات متعددی نشان می دهد که هنگام افزایش سن، تستوسترون و سایر هورمون ها در مردان افت می کند، با وجود این، بسیاری از مردان هم چنان به انکار تجربه این تغییرات اصرار می ورزند. دکتر جان ای. مورلی، رئیس بخش پزشکی سالمندان در دانشکده پزشکی سنت لوئیس می گوید: «مردان دوست ندارند اعتراف کنند که آن ها هم ممکن است افت کنند؛ چون این اتفاق را "مردانه" نمی دانند».
 
از دست دادن تستوسترون نه تنها توانایی جنسی مردان، بلکه سایر سیستم های بدن را نیز تحت تأثیر قرار می دهد. جین برادی، مسئول ستون بهداشتی نیویورک تایمز می گوید: «بحثی نیست که پا به سن گذاشتن، همراه با تغییراتی است که می تواند نشانه های کمبود تستوسترون باشد: اندازه ماهیچه و توان انسان افت می کند، چربی بدن افزایش می یابد، استخوان ها به آرامی قدرت ناشی از کلسیم را از دست می دهند و عملکرد جنسی کاهش می یابد».
 
بر اساس نظر برادی: «موضوع اینجاست که درباره بهداشت زنان دانشی به مراتب بیش از دانش مربوط به مردان در دسترس است. در یائسگی زنان تغییرات هورمونی ناگهانی است و اثرات منفی آن روی اعضای بدن به روشنی ثابت شده است. در زنان، فواید درمان هورمونی آنی و دراز مدت نیز کم و بیش جا افتاده است، اما هنوز خطرات احتمالی کاملا شناخته شده نیست».
 
برادی ادامه می دهد: «ولی در مورد مردان شاید سال ها طول بکشد تا پزشکان بدانند که آیا جایگزینی هورمون برای مردان هم سودمند است یا نه و اگر هست به چه قیمتی است. مطالعات طرح ریزی شده مناسب درباره جایگزینی هورمون برای مردان سالخورده نرمال و سالم هنوز به اتمام نرسیده است».
 

نویسنده: جد دایاموند

منبع: کتاب «یائسگی مردان»